آرنج تنیسی چیست؟

بیماری تنیس البو یا آرنج تنیس بازان چیست؟

بیماری تنیس البو یا آرنج تنیس‌بازان یک التهاب در تاندون‌های قسمت خارجی آرنج است که معمولاً به دلیل حرکات تکراری و فشار زیاد به این ناحیه ایجاد می‌شود. این بیماری بیشتر در ورزشکارانی مانند تنیس‌بازان که ضربات مکرر به توپ می‌زنند یا افرادی که در مشاغل دستی فعالیت دارند، شایع است. علائم شامل درد و حساسیت در قسمت خارجی آرنج، ضعف دست و تورم در اطراف مفصل است. درمان آن معمولاً شامل استراحت، فیزیوتراپی، داروهای ضد التهاب و در برخی موارد جراحی است.

علائم آرنج تنیسی

علائم آرنج تنیسی معمولاً به تدریج بروز پیدا می‌کنند و به‌تدریج شدت می‌یابند. این علائم می‌توانند متفاوت باشند، اما برخی از شایع‌ترین آن‌ها شامل موارد زیر هستند:

1. درد در قسمت بیرونی آرنج

درد شدید یا خفیف در قسمت خارجی آرنج، که معمولاً به‌طور متمرکز در ناحیه‌ای که تاندون‌ها به استخوان اتصال دارند، احساس می‌شود. این درد ممکن است به تدریج گسترش یابد و به پایین بازو، مچ دست و حتی انگشتان سرایت کند. احساس درد ممکن است در طول فعالیت‌های خاص مانند گرفتن چیزی یا انجام حرکات تکراری، تشدید شود.

2. ضعف در دست

یکی دیگر از علائم رایج، ضعف عضلات دست است. افراد مبتلا به آرنج تنیسی ممکن است در هنگام انجام فعالیت‌هایی که نیاز به گرفتن اجسام یا فشار آوردن به دست دارند، دچار مشکل شوند. برای مثال، ممکن است در بلند کردن یا نگه‌داشتن اشیاء، احساس ضعف یا درد شدید کنند و توانایی کنترل صحیح دست را از دست بدهند.

3. تورم و حساسیت در ناحیه آرنج

تورم در ناحیه خارجی آرنج یکی دیگر از علائم رایج آرنج تنیسی است. این تورم معمولاً در طول روز شدت می‌یابد و هنگام فشار به ناحیه آسیب‌دیده، حساسیت و درد قابل توجهی احساس می‌شود. این حساسیت می‌تواند به‌طور طبیعی پس از انجام حرکات تکراری یا استفاده از دست در طول روز بیشتر شود.

4. درد در هنگام فعالیت‌های خاص

درد در آرنج تنیسی به‌طور خاص در هنگام انجام فعالیت‌هایی که نیاز به حرکت مکرر یا استفاده از نیروی زیاد دارند، احساس می‌شود. به‌ویژه در افرادی که ورزش‌هایی مانند تنیس، گلف، یا حتی کارهایی که نیاز به حرکات تکراری دست دارند، انجام می‌دهند، این درد شدیدتر می‌شود. همچنین، در هنگام انجام حرکات ساده مثل بالا بردن یک جسم سبک، ممکن است فرد احساس درد کند.

این علائم در ابتدا ممکن است خفیف به نظر برسند، اما اگر درمان نشوند و فعالیت‌های آسیب‌زننده ادامه یابد، می‌توانند به مشکلات جدی‌تری منجر شوند. بنابراین تشخیص به موقع و درمان مناسب از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.

دلایل ایجاد آرنج تنیسی

آرنج تنیسی معمولاً به دلیل فشار مداوم یا آسیب‌های ناشی از حرکات تکراری ایجاد می‌شود. این آسیب در تاندون‌های قسمت خارجی آرنج به‌خصوص در ناحیه‌ای که به استخوان اتصال دارند، اتفاق می‌افتد. تاندون‌هایی که در این ناحیه قرار دارند، به‌طور مداوم در معرض فشار قرار می‌گیرند، که می‌تواند باعث التهاب و درد شود. برخی از علل و عوامل زمینه‌ای که موجب بروز آرنج تنیسی می‌شوند عبارتند از:

1. حرکات تکراری و استفاده بیش از حد از مفصل آرنج

آرنج تنیسی بیشتر در افرادی که حرکات تکراری انجام می‌دهند، دیده می‌شود. این حرکات معمولاً شامل چرخش مچ دست و فشار به ناحیه آرنج هستند. برای مثال، تنیس‌بازانی که به‌طور مداوم با نیروی زیاد راکت را به توپ می‌زنند یا گلف‌بازانی که ضربات مکرر با چوب گلف وارد می‌کنند، بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری قرار دارند.

2. استفاده طولانی‌مدت از ابزار دستی

افرادی که به‌طور روزانه با ابزار دستی مانند چکش، پیچ‌گوشتی یا ابزارهای مشابه کار می‌کنند، ممکن است دچار آرنج تنیسی شوند. این کارها معمولاً نیاز به حرکت مداوم مچ دست و وارد کردن فشار به ناحیه آرنج دارند که می‌تواند به التهاب تاندون‌ها و بروز این بیماری منجر شود.

3. آسیب‌های ناشی از کارهای تکراری

افرادی که مشاغلی دارند که نیاز به حرکات تکراری دست و آرنج دارند، مانند نقاشان، برنامه‌نویسان یا کارکنان در صنایع تولیدی، ممکن است دچار آرنج تنیسی شوند. این کارها ممکن است شامل تایپ کردن طولانی‌مدت، استفاده از ماوس کامپیوتر، انجام جراحی‌های دقیق یا حتی کار با ماشین‌آلات صنعتی باشد که در آن‌ها فشار مداوم به آرنج وارد می‌شود.

4. ضعف عضلات و عدم تعادل در استفاده از عضلات

افرادی که عضلات بازو، شانه و دست آن‌ها ضعیف است یا از تعادل مناسبی برخوردار نیستند، بیشتر مستعد ابتلا به آرنج تنیسی هستند. عدم تقویت عضلات و تاندون‌ها می‌تواند منجر به وارد شدن فشار اضافی به آرنج در طول فعالیت‌های فیزیکی شود. این فشار اضافی موجب التهاب و آسیب به ناحیه خارجی آرنج می‌شود.

5. ضربه مستقیم به آرنج

ضربه یا آسیب مستقیم به ناحیه آرنج می‌تواند موجب ایجاد التهاب در تاندون‌ها و عضلات آن ناحیه شود. این ضربه‌ها ممکن است ناشی از تصادفات ورزشی، زمین خوردن، برخورد با اشیاء یا حتی تصادفات رانندگی باشند. در چنین شرایطی، ممکن است آسیب به بافت‌های نرم آرنج و التهاب در نتیجه ضربه باعث بروز آرنج تنیسی شود.

6. عوامل ارثی و سابقه خانوادگی

گاهی اوقات، افراد با سابقه خانوادگی آرنج تنیسی یا مشکلات مشابه، بیشتر مستعد ابتلا به این بیماری هستند. به‌ویژه اگر در خانواده افراد دچار مشکلات تاندون‌ها یا ضعف در ساختارهای عضلانی باشند، احتمال بروز این مشکل بیشتر است.

7. افزایش سن

با افزایش سن، انعطاف‌پذیری و قدرت تاندون‌ها و عضلات کاهش می‌یابد. به همین دلیل، افراد مسن‌تر ممکن است در معرض خطر بیشتری برای بروز آرنج تنیسی قرار بگیرند، به‌ویژه اگر فعالیت‌های فیزیکی سنگین یا حرکات تکراری انجام دهند.

8. ورزش‌های با نیاز به چرخش مچ دست

علاوه بر تنیس و گلف، ورزش‌هایی مانند بیسبال، والیبال، وزنه‌برداری و حتی ورزش‌هایی که نیاز به چرخش و فشار دادن مچ دارند، می‌توانند سبب بروز آرنج تنیسی شوند. حرکات مکرر دست در این ورزش‌ها، فشار زیادی به ناحیه آرنج وارد می‌آورد و باعث ایجاد التهاب در تاندون‌ها می‌شود.

9. استفاده نادرست از تجهیزات ورزشی

گاهی اوقات استفاده از تجهیزات ورزشی غیر مناسب یا با اندازه نامناسب می‌تواند موجب بروز آرنج تنیسی شود. برای مثال، استفاده از راکت تنیس با دسته بزرگتر از اندازه استاندارد، می‌تواند باعث بروز فشار اضافی به آرنج شود.

در نهایت، آرنج تنیسی به دلیل استفاده بیش از حد از مفصل آرنج و فشار به تاندون‌های آن ایجاد می‌شود. هرچند این بیماری در ورزشکاران بیشتر رایج است، اما افرادی که به‌طور حرفه‌ای با ابزار دستی کار می‌کنند یا حرکات تکراری انجام می‌دهند نیز ممکن است دچار این بیماری شوند. شناخت علل آن و پیشگیری از آسیب‌های مشابه می‌تواند به کاهش خطر بروز این مشکل کمک کند.

تشخیص آرنج تنیسی

برای تشخیص آرنج تنیسی، پزشک معمولاً سابقه پزشکی بیمار را بررسی کرده و آزمایش‌هایی برای ارزیابی درد و ناتوانی انجام می‌دهد. در برخی موارد، ممکن است تصویربرداری مانند رادیوگرافی یا MRI برای رد سایر مشکلات مفصلی تجویز شود. معمولاً با معاینه فیزیکی و تست‌های خاص می‌توان تشخیص قطعی را انجام داد.

درمان آرنج تنیسی

درمان آرنج تنیسی معمولاً غیرجراحی است و شامل روش‌های زیر می‌شود:

1. استراحت و کاهش فعالیت‌های آسیب‌زننده

اولین قدم در درمان آرنج تنیسی، کاهش فعالیت‌هایی است که باعث ایجاد درد یا آسیب بیشتر می‌شوند. این شامل استراحت به مفصل آرنج و جلوگیری از حرکات تکراری می‌باشد.

2. یخ‌درمانی

استفاده از کمپرس یخ بر روی ناحیه آسیب‌دیده برای کاهش التهاب و درد مؤثر است. این کار می‌تواند به کاهش تورم و بهبود وضعیت آرنج کمک کند.

3. داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs)

داروهایی مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن می‌توانند برای کاهش درد و التهاب مفصل آرنج تجویز شوند.

4. فیزیوتراپی

فیزیوتراپی شامل تمرینات تقویتی و کششی برای عضلات و تاندون‌های اطراف آرنج است که می‌تواند به کاهش درد و پیشگیری از آسیب‌های مجدد کمک کند. فیزیوتراپیست ممکن است از روش‌های خاصی مانند ماساژ یا تحریک الکتریکی برای بهبود شرایط استفاده کند.

5. تزریق استروئید

در صورت عدم بهبودی با روش‌های اولیه، ممکن است پزشک تزریق استروئید را برای کاهش التهاب و درد تجویز کند.

6. جراحی

در موارد نادر که درمان‌های غیرجراحی مؤثر نباشند، جراحی ممکن است ضروری باشد. این جراحی معمولاً برای برداشتن تاندون آسیب‌دیده و ترمیم آن انجام می‌شود.

پیشگیری از آرنج تنیسی

برای جلوگیری از بروز آرنج تنیسی، موارد زیر می‌تواند مفید باشد:

• انجام حرکات کششی قبل از ورزش یا کار.
• استفاده از تجهیزات ورزشی و ارگونومیک مناسب (مثلاً راکت تنیس با دسته مناسب).
• تقویت عضلات پیش‌سینه و پشت بازو برای حفظ تعادل در استفاده از عضلات.
• استراحت‌های منظم در طول انجام فعالیت‌های تکراری.
• اصلاح وضعیت بدن و نحوه انجام حرکات ورزشی یا کاری.

تفاوت میان آرنج تنیس‌ بازان و آرنج گلف باز چیست؟

آرنج تنیس‌بازان (Tennis Elbow) و آرنج گلف‌بازان (Golfer’s Elbow) هر دو بیماری‌های ناشی از التهاب تاندون‌ها در ناحیه آرنج هستند، اما تفاوت اصلی آن‌ها در محل آسیب و نوع فعالیت‌هایی است که منجر به این مشکلات می‌شود.

• آرنج تنیس‌بازان: این بیماری بیشتر در قسمت خارجی آرنج (طرف بیرونی) ایجاد می‌شود و به دلیل حرکات تکراری که نیاز به چرخش مچ دست و فشار به تاندون‌های خارجی دارند، به‌وجود می‌آید. این بیماری بیشتر در ورزشکاران تنیس‌باز شایع است.

• آرنج گلف‌بازان: در این حالت، التهاب و آسیب در قسمت داخلی آرنج (طرف داخلی) رخ می‌دهد. این بیماری معمولاً در افرادی که حرکات تکراری با فشار به تاندون‌های داخلی آرنج دارند، مانند گلف‌بازان یا کسانی که در مشاغل دستی فعالیت می‌کنند، مشاهده می‌شود.

به طور کلی، تفاوت این دو در محل آسیب و نوع فعالیت‌های ورزشی یا حرفه‌ای است که به بروز آن‌ها منجر می‌شود.

نتیجه‌گیری

آرنج تنیسی یک بیماری شایع است که معمولاً به دلیل استفاده بیش از حد از مفصل آرنج و تاندون‌ها ایجاد می‌شود. درمان آن اغلب شامل استراحت، فیزیوتراپی، داروهای ضد التهاب و در برخی موارد، تزریق یا جراحی است. با رعایت اقدامات پیشگیرانه و توجه به علائم اولیه، می‌توان از بروز یا تشدید این مشکل جلوگیری کرد.